Jaką smycz dla psa wybrać?

Smycze występują w wielu długościach i grubościach, niektóre smycze mają dołączone etui na worki na odchody, inne mają odczepiane rączki, a jeszcze inne w ogóle ich nie mają. Wybór smyczy na rynku jest ogromny, można się w ich gąszczu zgubić, jeśli nie wiesz, czego powinno oczekiwać się od dobrej smyczy. Poprawnie dobrana smycz pod potrzeby psa i opiekuna to klucz do zadowolenia obojga i czerpania przyjemności ze wspólnych spacerów. 

Najważniejszą rzeczą, jaką powinniśmy kierować się przy wyborze smyczy to wielkość naszego czworonoga, bo to definiuje jej wytrzymałość. Mały Pinczer nie powinien chodzić na smyczy o grubości 3 cm, a Berneński pies pasterski na lince grubości pół centymetra. W przypadku Pinczera gruba smycz będzie mu ciążyć przy wątłej szyi, natomiast w przypadku Berneńczyka istnieje duże ryzyko, że cienka smycz nie wytrzyma, gdy pies pociągnie i zwierzak znajdzie się poza kontrolą przewodnika. Inną smycz wybierzemy dla psa o wadze 2 kg, a inną dla psa o wadze 70 kg. 

Najważniejsze kwestie przy wyborze smyczy dla psa to:

• Długość taśmy — w zależności od warunków, z których się znajdujemy, potrzebne będą nam inne smycze. W warunkach miejskich warto używa smyczy o długości około 1,5 metra do 2 metrów. Zapewnia to bezpieczeństwo naszemu psu i nam samym oraz innym wokół nas. Taka długość smyczy zapobiegnie niekontrolowanemu zrywowi psa np. w kierunku jezdni, po której poruszają się samochody lub zapobiegnie niechcianemu kontaktowi z innym psem na smyczy, a jednocześnie da psu tyle swobody, by mógł się spokojnie załatwić i powęszyć w małej odległości od przewodnika. W warunkach miejskich równie dobrze sprawdzi się smycz przepinana z możliwością regulowania długości w kilku punktach, co czyni ją idealną smyczą miejską jak i taką do parku, gdzie można dać psu więcej swobody. Linki treningowe (od 5 do nawet 20 m) sprawdzą się idealnie w momencie, w którym znajdziemy się na dużej, otwartej przestrzeni typu plaża lub łąka, gdzie chcemy dać psu maksymalną swobodę, mając go jednak cały czas pod kontrolą, ponieważ cały czas pracujemy nad przywołaniem lub pies jest nieodwoływalny gdy dojrzy zwierzynę czy innego psa. Linki treningowe sprawdzą się również w lesie, gdzie według polskiego prawa nie wolno spuszczać psów ze smyczy. Linki treningowe nadają się również do ćwiczenia z psami, nie tylko przywołania, ale i np. tropienia czy nose worku.
• Szerokość taśmy — szerokość taśmy dobieramy do wielkości psa, definiuje to wytrzymałość smyczy, pod względem wagi zwierzęcia. Dla małych piesków wybieramy węższe i lżejsze smycze a dla większych szersze i cięższe.
• Okucia czy szycie — wybór okuć czy przeszyć zależy już od indywidualnych preferencji opiekuna. Zarówno nity jak i mocne przeszycie na tak zwaną kopertę zapewnia taki sam poziom bezpieczeństwa i wytrzymałości.
• Wielkość karabińczyka — wielkość karabińczyka dobieramy do wagi psa oraz szerokości taśmy. Dla małych psów wybieramy mniejsze i lżejsze karabińczyki, a dla dużych należy wybrać solidne karabińczyki o większym rozmiarze. W przypadku bardzo silnych psów warto rozważyć użycie karabińczyków wspinaczkowych.
• Materiał, z jakiego wykonana jest smycz — najpopularniejsze smycze wykonane są z taśmy nylonowej. Na rynku znajdziemy również smycze z naturalnego sznurka, natomiast one dość szybko się brudzą i ten brud praktycznie jest nie do wyczyszczenia. Ostatnio na popularności zyskały smycze i linki treningowe z tworzywa PVC TPU — odporne na brud, wodę i warunki atmosferyczne. Bardzo łatwo utrzymać je w czystości i nie namnażają się na nich bakterie tak jak w smyczach nylonowych i ze sznurka, bo łatwo je dezynfekować.  

Dlaczego nie polecamy smyczy automatycznych? 

Smycze automatyczne są odpowiednie tylko dla doświadczonych przewodników i psów nauczonych podstaw posłuszeństwa. Smycze rozwijane nie są polecane dla szczeniąt i młodych psów z prostej przyczyny: aby rozwinąć smycz, pies musi pociągnąć, tym samym zwiększając odległość między sobą a opiekunem. Przez tę sztuczkę zwierzak uczy się ciągnięcia na smyczy. Wyrabia mu się nawyk, że gdy pociągnie, dojdzie w miejsce, w którym chce się znaleźć, to tak zwane nagrodzenie za ciągnięcie.

Drugą kwestią przy smyczach automatycznych jest to, że ich rączki są nieergonomiczne, co oznacza, że potrafią wyślizgnąć się z dłoni, upaść na ziemię i zwijać się samodzielnie, co może przestraszyć psa. Dodatkowo nawet jeśli mechanizm smyczy jest zablokowany, to sam upadek smyczy z wysokości, może narobić hałasu, którego pies się przestraszy i zwierzak zacznie uciekać, a za nim będzie się ciągnąć korpus smyczy automatycznej, robiąc jeszcze więcej hałasu, co sprawi, że pies będzie miał wrażenie, że goni go coś przerażającego. W takich sytuacjach nietrudno o tragedię jeśli do upadku smyczy dojdzie przy ulicy, po której poruszają się samochody.

Istnieje również ryzyko uszkodzenia kręgosłupa w odcinku szyjnym lub piersiowym gdy nagle zablokujemy mechanizm smyczy, a pies będzie w trakcie biegu.

Nie używamy smyczy automatycznych z szelkami typu easy walk, które mają uniemożliwić psu ciągnięcie!

Smycze automatyczne są niebezpieczne zarówno dla psów jak i ludzi wokół — zarówno taśmy jak i linki użyte do produkcji tego typu smyczy w trakcie rozwijania potrafią np. prześlizgnąć się komuś po nogach i powodować bolesne otarcia, nie mówiąc już o sytuacji gdy mechanizm smyczy się zepsuje, co zdarza się dość często, i będziemy chcieli użyć własnych rąk do regulowania długości linki/taśmy — przetarcia i głębokie rany są wtedy na porządku dziennym.