Głuchota u psów i kotów o białym kolorze sierści

Głuchota u psów i kotów, o białym kolorze sierści jest dość częsta, szacuje się, że w Polsce jest to aż około 10-15% całej populacji psów i kotów będących nosicielem genu piebald i genu W — od angielskiego słowa White. Głuchota może być wrodzona lub nabyta w wyniku infekcji, urazu lub zwyrodnienia ślimaka znajdującego się w uchu zwierzęcia. Głuchota obecna przy urodzeniu zazwyczaj jest dziedziczna i przekazywana na kolejne pokolenia, może też wynikać z toksycznego lub wirusowego uszkodzenia rozwijającego się w łonie matki, nienarodzonego zwierzęcia.

Wrodzona głuchota jest częstym problemem u białych kotów, a tym bardziej, jeśli jedna lub obie tęczówki oka są koloru niebieskiego. Nie ma leczenia dziedzicznej głuchoty.
Naukowcy odkryli, że tylko 17-22% białych kotów o innych oczach niż niebieskie rodzi się głuche. Odsetek ten wzrasta do 40%, jeśli kot ma jedno oko niebieskie, a do 65-85% gdy oboje jego oczu jest niebieskich, a kolor futra śnieżnobiały. Niektóre z tych kotów są głuche tylko na jedno ucho, co ciekawe, jeśli biały kot z jednym niebieskim okiem jest głuchy tylko na jedno ucho, to ucho to będzie zawsze znajdować się po tej samej stronie głowy co niebieskie oko. Wrodzoną głuchotę można wyeliminować z rasy poprzez usunięcie z programu hodowlanego możliwych do zidentyfikowania nosicieli genów za nią odpowiedzialnych.

Głuche psy i koty nie wydają się odczuwać bólu ani dyskomfortu z powodu tego stanu, jednak opieka nad zwierzęciem, które nie słyszy na oba uszy, wymaga większego poświęcenia niż posiadanie zdrowego kompana. Zwierzak, który nie słyszy, jest bardziej narażony na zaskoczenie, co może powodować nieoczekiwane reakcje lękowe, w tym zadrapania czy ugryzienia. Zwierzęta z tylko jednym niesprawnym uchem mogą wydawać się zupełnie normalne, a ich problem może nigdy nie zostać ujawniony.

Jeśli chodzi o głuchotę nabytą, może ona wynikać z zablokowania zewnętrznego przewodu słuchowego z powodu długotrwałego stanu zapalnego (zapalenie ucha zewnętrznego) lub nadmiaru woskowiny. Może również wystąpić z powodu pęknięcia błony bębenkowej lub zapalenia ucha środkowego, lub wewnętrznego. Zazwyczaj po wyleczeniu pierwotnej przyczyny nabytej głuchoty słuch stopniowo wraca, nie dotyczy to jednak psów geriatrycznych. Ich głuchota spowodowana jest starzeniem się całego organizmu. Częstym powodem nabytej głuchoty są również nowotwory zlokalizowane w rejonie czaszki.

Jakie rasy kotów narażone są na urodzenie się jako głuche?

• Biały kot europejski
• Norweski leśny
• Ragdoll
• Kot syberyjski
• Kot turecki angora
• Biały Cornish rex,
• Biały Devon rex,
• Biały brytyjski krótkowłosy,
• Biały Manx,
• Biały perski,
• Biały orientalny krótkowłosy
• Biały Maine coon.

Jakie rasy psów są narażone na przyjście na świat jako głuche?
(Lista przedstawia psy, u których najczęściej występuje głuchota wrodzona, cała lista zawiera ponad 85 ras)

• Akita,
• Dalmatyńczyk
• Catahoula leopard dog
• Amerykański staffordshire terrier,
• Australian Cattle dog
• Owczarek australijski,
• Bokser,
• Border collie (głównie merle),
• Boston terier,
• Buldog angielski,
• Dog argentyński,
• Foksterier,
• Maltańczyk,
• Pirenejski pies górski,
• Pointer,
• Pudel miniaturowy,
• Rhodesian ridgeback
• Seter angielski,
• West highland white terrier.

Jak rozpoznać czy mój zwierzak jest głuchy?

Rozpoznanie głuchoty wymaga uważnej obserwacji reakcji zwierzęcia na dźwięk. Reakcję na dotyk, zapach i przedmioty, które można zobaczyć, należy odróżnić od reakcji na dźwięk. U młodych zwierząt lub u zwierząt trzymanych w grupach głuchota może być trudna do wykrycia, ponieważ oceniany osobnik będzie podążać za reakcją innych osobników. Jeśli zwierzę jest obserwowane od innych to w wieku, w którym reakcje na dźwięk są przewidywalne, jesteśmy w stanie zaobserwować symptomy świadczące o tym, że pupil może nie słyszeć.

Podstawową oznaką głuchoty jest brak reakcji na dźwięk, na przykład pies lub kot nie budzi się w reakcji na hałas, nie zwraca uwagi na źródło dźwięku. Inne objawy to nietypowe zachowanie, takie jak nadmierna wokalizacja, nietypowy głos, nadpobudliwość, brak ruchu uszu w kierunku, z którego dobiegają dźwięki.
Głuchota w jednym uchu jest trudna do wykrycia, z wyjątkiem uważnej obserwacji lub elektronicznych testów diagnostycznych, które może wykonać weterynarz. Badanie ucha zewnętrznego za pomocą otoskopu (przyrządu, który umożliwia lekarzowi weterynarii zajrzenie do kanału słuchowego), zdjęcia rentgenowskie, tomografia komputerowa (TK), rezonans magnetyczny (MRI) i badanie neurologiczne mogą ujawnić przyczynę, w szczególności w przypadkach nabytej głuchoty. Testy BAER są przydatne w ocenie słuchu u szczeniąt i kociąt ras skłonnych do głuchoty wrodzonej.

Każdy rozsądny hodowca zwierząt, u których może wystąpić problem z głuchotą wrodzoną, powinien decydować się na wykonanie testów na potencjalnych rodzicach miotu. Czym właściwie jest test BAER? Oznacza słuchową odpowiedź wywołaną z pnia mózgu; test wykrywa aktywność elektryczną w ślimaku i ścieżkach słuchowych w mózgu. Wykonywany jest przez lekarza weterynarii, który umieszcza małe elektrody na głowie psa, a następnie wysyła impulsowe kliknięcie przez piankowe nauszniki. Każde ucho jest badane indywidualnie.

Życie z niesłyszącym psem lub kotem:
Głuche zwierzęta mogą żyć całkowicie normalnie, ale muszą być pod troskliwą opieką czujnego właściciela. Zwierzę, które nie słyszy, nie jest odpowiednie dla rodziny z małymi dziećmi, ponieważ przez to jak ruchliwe i nieprzewidywalne są pociechy, pies lub kot może się przestraszyć nagłej interakcji i istnieje ewentualność, że dziecko zostanie ugryzione lub podrapane. Jeśli chodzi o koty — nie powinny być kotami wychodzącymi przez wzgląd na to, że nie usłyszą w porę nadjeżdżającego samochodu czy zwierzęcia, które będzie chciało go zaatakować. Alternatywą jest nauczenie kota wychodzenia na spacery w szelkach i na smyczy.
W przypadku psów sytuacja wygląda trochę inaczej — nigdy nie powinno się ich spuszczać ze smyczy na niezabezpieczonym terenie. Głuchy pies nie usłyszy przywołania, a dostrzeżenie gestu ze zbyt dużej odległości może być bardzo trudne. Kluczowym elementem w zabezpieczeniu psa będą solidne szelki lub obroża. 
Posiadanie niesłyszącego kota lub psa przy odpowiedniej wiedzy, pozytywnym nastawieniu i cierpliwości może być bardzo satysfakcjonujące, to zupełnie inny rodzaj więzi niż ze zwierzęciem pełnosprawnym